Coraz częściej docierają do nas informacje o próbach samobójczych i samobójstwach dzieci i młodzieży. Samobójstwa stanowią jedną z głównych przyczyn zgonów wśród 15–19-latków. Dlaczego nastolatki decydują się na tak dramatyczne w skutkach działania? Zwykle są one spowodowane nie jednym czynnikiem, lecz ich kombinacją. Problemy z poczuciem własnej wartości, zachwiana wiara w sens i cel istnienia, brak umiejętności radzenia sobie z trudnościami i rozczarowaniami, to tylko niektóre z nich.
Zachowania samobójcze to zjawisko bardzo złożone. Specjaliści nie mają jednej prostej odpowiedzi na pytanie, dlaczego młodzi ludzie podejmują decyzję o odebraniu sobie życia. Na te tragedie wpływa wiele różnych czynników, m.in. zaburzenia psychiczne, uzależnienia, wcześniejsze zachowania samobójcze u osoby lub w jej otoczeniu, przynależność do grupy mniejszościowej, problemy w środowisku rodzinnym, szkolnym, rówieśniczym. Musimy pamiętać, że dzieci i nastolatki nie ma jeszcze wypracowanych kompetencji do radzenia sobie w kryzysowych momentach. Dlatego to my, dorośli, rodzice, opiekunowie i opiekunki, nauczyciele i nauczycielki, ale również osoby sprawujące władzę, powinniśmy być stabilnym i empatycznym wsparciem, które ułatwi młodym ludziom wystarczająco już trudny okres dorastania. Myśli samobójcze są wśród młodych ludzi zjawiskiem często występującym powodowanym przez depresję, stres bądź skutkiem zażywania środków psychoaktywnych. Same myśli bez tendencji samobójczych nie są równoznaczne z tym, że dziecko będzie próbowało się zabić. Alarmują jednak one, iż pomoc psychologa może być nieodzowna.Tendencje polegają na otwartym wypowiadaniu się przez dziecko na temat jego rozważań o samobójstwie. Niepokojącym sygnałem może być również rozdawanie rzeczy, które dziecko bardzo lubi, czy fascynacja tematyką samobójstw. Wbrew panującym opiniom, osoba która chce się zabić, zwykle o tym mówi i w ten sposób niejako prosi o pomoc. W takim przypadku konieczna jest szybka interwencja. Problem samobójstw wśród dzieci i młodzieży osiąga coraz większą skalę. Szacuje się, że samobójstwa stanowią drugą po wypadkach przyczynę zgonów wśród młodych ludzi, a jedno samobójstwo przypada na 100 prób. Problem jest więc poważny. Diagnozą tego typu zaburzeń zwykle zajmuje się psychiatra lub psycholog dziecięcy. Stawia ją na podstawie obserwacji dziecka i przeprowadzonego wywiadu. Ważne jest zarówno to co pacjent mówi, jak i to, jak się zachowuje. Nie należy lekceważyć smutku i problemów dziecka.
Całodobowa bezpłatna infolinia dla dzieci, młodzieży, rodziców i nauczycieli
tel. 800 080 222
Antydepresyjny Telefon Forum Przeciw Depresji
tel. 22 594 91 00
Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży
tel. 116 111
Młodzieżowy Telefon Zaufania
tel. 19288
st. post. Marta Wziątek.
